Het is niet gemakkelijk om groen te zijn.
Groen kost poen.
Nee, de kleur groen staat er meestal niet zo goed op.
En het was heel groen hier de afgelopen week.
Niet alleen de lime-groene koelkast
was topic.
Ik wist ook nog hele groene tenen
aan de afgelopen week over te houden.
Wat een regen!
Ik weet niet hoe dikwijls ik voor de wasmachine
mijn spijkerbroek uit stond te trekken om die even te wassen.
Weer doorweekt na het hondjes uitlaten.
En dan mijn voeten.
Ook helemaal groen.
Tja, dat krijg je ervan als je op groene schoenen loopt.
Na 2 dagen droog weer zijn mijn tenen nog steeds een beetje groen.
De laatste bui deed ook wel de deur dicht.
In het dorp aan zee ging ik op zoek naar
een pas geopend handwerk winkeltje.
Nooit gevonden.
Voordat ik er was begon het weer te gieten.
Eerst was ik in dezelfde straat ook al op zoek naar de nieuwe coronapriklocatie.
En toen begon het weer.
Hozen!
Dus snel naar de auto.
Het hield niet op met regenen.
Deze week maar weer een poging wagen.
Ook een beetje groen: de achterkant stof voor de blauwe hexjesquilt.
Natuurlijk goedgekeurd door Keesje.
Verder was het een week van hexjes rijgen.
Rode hexjes.
En hexjes aan elkaar zetten voor de vrolijke hexjes.
Morgen ga ik de blauwe quilt sandwichen.
Toch wel een van de vreselijkste klussen die ik kan bedenken.
Zo'n onhandige grote lap.
En dat 3 keer.
Nee, er zijn leukere werkjes.
Maar ja, hij moet wel af.
Gelukkig wordt het weer beter.
En voordat iedereen uit zijn slof schiet:
dat dorp aan zee heeft inderdaad stadsrechten.
Dus is het een stadje aan zee.
