Breister.

Van nature ben ik helemaal  geen breistertje.

Ik leerde het mezelf en omdat ik een voorkeur had voor 

mijn linkerhand

sla ik de draad met mijn linkerhand om.

Dat mocht niet op de lagere school.

Handwerkles werd een drama.

Borduren, dat ging me goed af.

Maar breien.

In de 6e klas (groep 8) moesten we 

een slabbetje breien om daar op te leren mazen.

Die slab is nooit afgekomen.

De handwerkjuf beet me toe dat ik beter 

had kunnen blijven zitten.

Kon in die slab afmaken.

Over valse juffen gesproken.

Maar later ging het beter.

Op de huishoudschool was er een juf die het wel snapte.

En waren de verplichte  wanten,

sokken en zelfs een

Noorse trui geen obstakels meer.

Wist ik  veel dat 20 jaar later de directrice 

van diezelfde huishoudschool me vroeg om

haar te helpen, want ik was zo'n goede breister...

En zo komt het dat het beimandje altijd vol is.

Dit keer weer voor een pinwheelsjaal.

Heerlijk om even op te pakken  bij de koffie.

Kan ik meteen van mijn telefoon afblijven.

Nou loopt dat internet nog niet heel erg soepel,

maar het gaat.

En ja, het blijft nooit bij 1 werkje.

Mijn vestje krijgt ook voldoende aandacht.

Een naald breien kost me bijna een kwartier.

Bij topdown breien groeit het aantal steken met 

elke naald.

Ik had beloofd nog een foto te plaatsen van 

het patroonboekje dat ik gebruik.

Rest nog een foto van de kleine feestvierders op 

Koningsdag.

Gelukkig waren ze zo slim om hun zakgeld niet

om te zetten in pluche knuffels! 

Doet ie het of doet ie het niet?

Sinds afgelopen november heeft mijn wifi verbinding

de hik.

Af en toe loopt het als dikke stroop.

En dan gaat het weer zonder storingen.

Mijn provider weet het soms ook niet meer.

Maar kijk dit lukt.

Het maakt wel dat ik niet zoveel blogjes lees en 

niet goed meer weet wat er overal speelt.

Dat is soms lastig.

Een voordeel is wel dat de schermtijd op mijn telefoon

historische cijfers laat zien.

De afgelopen week was mijn schermtijd op de

telefoon 36 minuten.

Gewoonlijk is het zo'n keurige anderhalf uur.

En online op de laptop misschien 2 keer zoveel.

In een week he? 

En eigenlijk mis ik het niet.

Lekker tijd om wat met mijn handen te doen.

Eindelijk de achtertuin aangepakt.

Er komt weer meer kleur in de tuin.

Heerlijk al dat groen aan de bomen.

Mevrouw Rafel houdt wel van een kleurtje.

Bijna als een kleuter zo blij was ik met deze 

doos washi-tape.

Bij de Action. 

Voor 3.99 euro.

Jongens, ik hoef nooit meer washi-tape te kopen.

70 rollen van 3 meter.

Ik gebruik het altijd voor randjes in mijn dagboek.

Ik was eerst bang dat de kwaliteit niet zo best zou zijn.

Maar het is prima spul.

O ja, en ik wordt hier niet voor betaald...

Verder was het een gewone week met tijd voor

de lapjes en de draadjes.

Blijft over de vraag van een van mijn lezers:

waar kan ik het patroon van het vestje vinden.

Wel, in een breiboekje vsn Lana Grossa.

Ecopuno

En patronen die topdown worden gebreid.

Volgende keer zet ik even een foto op het blog.

In verband met het hikkerige internet 

kost dat nu net teveel tijd.

  

Alweer groen.

Maar nu gaat het over al dat groen ineens buiten.

Wat een rijkdom.

 Als ik naar buiten kijk, hier op mijn atelier

zie ik alleen maar roze van de bloeiende boom.

En binnen is het ook al zo feestelijk

met een dikke bos lathyrus.

Van vorige week had je nog wat groene tenen

tegoed.

Zo, het sokkenbreiseizoen is gesloten.

Nu eerst mijn vestje afbreien.

Ja, ik ben alweer een stukje verder.

Die is de foto van vorige week.

Zo lastig: ik moet nog steeds foto's apart in deze computer 

laden.

Want Blogger en Google foto's willen niks meer met elkaar

te maken hebben.

Die computers blijven toch af en toe een raadsel.

Het lukt wel.

Als ik van te  voren maar even bedenk welke 

foto's ik wil gaan gebruiken.

Dan zou ik even op kunnen laden van de telefoon.

Alleen, die ligt beneden aan de stekker.

Dus volgende keer beter.

Lieve Lita kreeg er ook weer een randje bij.

Hij is nu 14 x 11 blokken.

Ik denk dat ik naar de 16 x 12 ga.

Voorlopig heb ik er nog veel plezier in.

Al die kleine blokjes zijn ook zo fotogeniek.

Afgelopen week las ik

"Kleine heilige dingen"

van 

Annemieke Dannenberg.

Een prachtig debuut.

Het verhaal gaat over Judith die opgroeit in een 

orthodox christelijke omgeving.

En hoe je je geloofsovertuiging en alles 

wat er in het dagelijks leven afspeelt met elkaar 

"rijmt."

Een verhaal waarin religieuze extase en waanzin 

naderen.

Groene tenen.

Oh, die titel slaat natuurlijk nergens op.

Groene vingers, dat kennen we.

Maar groene tenen?

Nu zou er een foto met een paar sokken met 

groene tenen

en 1 rode hiel volgen.

Ik ben bezig om alle voorbeeldsokken

die ik gebruikte voor de sokkenbreiles

af te maken.

Maar helaas.

Ik heb de foto niet gemaakt zie ik.

En ik blijf even hier boven zitten zonder hondjes.

Die passen op in de woonkamer.

Meestal spoken ze hier boven rond.

Maar ik had problemen met de wifi.

Het lijkt nu opgelost.

 Heel veel dingen moest ik opnieuw starten.

Dat gaat toch echt veel beter 

zonder dat hier 8 pootjes rondrennen.

Wat ik wel kan laten zien is mijn beginnetje 

van een vestje.

Top down gebreid.

Zo hoef je geen delen aan elkaar te zetten.

Natuurlijk werkte ik weer aan mijn 

vervolgverhaal.

Zo lijkt het wel een beetje met de Lieve Lita quilt.

Maar... er zijn weer 14 blokken klaar.

Dus kan ik er weer een rand aanzetten.

Nu wordt de quilt weer wat breder.

Tja, nu maar snel naar beneden.

Want de boefjes zijn niet gewend dat ze niet mee

mogen naar boven.

Keert de rust ook weer terug.

 

Saai.

Het is een beetje saai op mijn blog.

Niet dat mijn leven saai is.

Maar... op het lapjes- en draadjesfront 

gebeurt er niet zoveel.

Mijn dagboek is bijna vol.

Dus maak ik een nieuw borduurwerkje 

voor de cover,

Ik maak die werkjes al jaren en 

sommige zijn ingelijst.

En ook wel een beetje dierbaar.

ik breide aan een sok: saai! 

En ik reeg aan de "Lieve Lita" blokjes.

Voordat er weer een rand aan de quilt kan 

moet ik eerst 14 blokjes rijgen.

Ik geloof dat ik nu aan blokje 11 bezig ben.

Het is wel heel leuk dat ik de quilt al volop in gebruik heb.

Heerlijk zo 's avonds op de bank.

En lezen, altijd eventjes voordat ik ga slapen.

Ik koos dit boek van Kristin Hannah.

"Als de wolven huilen".

Echt een aanrader, zoals alle boeken van deze schrijfster.

Over een meisje dat gevonden wordt in een

dorpje met een wolf in haar armen,\.

Ik had het boek net gekocht toen het 

ook werd aangeraden in de boekenrubriek

van de talkshow Eva.

Overigens zou je het boek kunnen kennen.

Het werd eerder onder een andere titel uitgegeven.

Spannend.

Of juist niet spannend?

Nou, eigenlijk gebeurd hier niks opwindends.

Of het moest zijn dat Keesje de kaas van mijn brood at.

Met die boef kan ik niks aan eten op tafel laten staan.

En meestal gaat het goed.

Maar nu wilde Puck wel naar buiten, niet naar buiten.

En was ik alvast met het ontbijt begonnen toen 

Puck toch maar besloot om naar buiten te gaan.

Weg kaas.

De boterham lag er onaangeroerd bij.

De dief!

Even kijken of er nog spectaculaire ontwikkelingen zijn 

in de breimand.

Niet echt.

Ja, het is een ander mandje.

Inmiddels heb ik weer 4 verschillende sokken

op de pennen.

Oh, Anny.

Maar daar heb ik een goed excuus voor:

ik geef een groepje sokkenbreiles.

Brr... het is niet zo saai als het klinkt.

En de leerlingen zijn van goede wil.

Maar het valt ze nog niet mee.

Volgens mij leerden ze het eerst verkeerd bij iemand anders.

Zelf wilde ik een tekencursus volgen van een

aanbieder in de VS.

Kan niet: not availble where you live.

Niet hier te volgen dus.

Toen zocht ik het Instagram account van de

lesgeefster op.

En ging aan de slag.

Het is ook een beetje decoratief tekenen.

Maar heel leuk om te doen.

De Lieve Lita quilt groeide ook weer 

een stukje.

Tja, en dat was de spannende week van Mevrouw Rafel.

Onze kleine boef Keesje wil niet eten.

Ik hoor hier zijn darmen rammelen.

Dat wordt weer een partijtje spugen.

Oei.

Spannender kan ik het niet maken.

 

Uit de oude doos.

Mevrouw Rafel is al wat ouder en af en toe 

hoor 

ik het mezelf zeggen:

"vroeger..."

O,o,o,

er gaat dan ook altijd in mijn achterhoofd een liedje spelen.

"Heel lang geleden, toen elfjes nog bestonden

en

een heks in een huisje van koek."

Dat leuke liedje van Yentl en de Boer.

Als je het niet kent moet je heet\eerdaags toch even opzoeken 

op You Tube.

Waarom ik aan vroeger dacht:

Ik kon het sokken breien toch niet laten.

Ik wist dat ik een jaar of 7 geleden materiaal kocht voor deze sokken.

Samen met dat leuke boekje van Soxx.

Het kwam er niet van.

Telkens als ik mijn atelier opruimde 

kwam ik het weer tegen.

Ja, ooit, ooit ga ik dat doen.

Dus nu maar proberen.

Ook met het thema vroeger: dit boek met een gedeeltelijk

historische achtergrond.

De Finse domineesdochter Jenny zet zich in voor betere 

huisvesting van de fabrieksarbeiders.

Hierbij komt ze stevig in aanraking met de zoon van de eigenaar 

van de katoenfabriek.

Of het goed afloopt?

Er schijnen nog meer delen te komen.

Maar ik heb ervan genoten.

Een heel ander boek:

Wondermond van Anne-Gine Goemans.

Jaren geleden, o, daar heb je het weer, las ik 

haar debuut: 

Ziekzoekers.

Inmiddels schreef ze veel meer boeken, maar was ik haar een beetje

uit het oog verloren.

Misschien maakte Ziekzoekers

indruk op me doordat ik ook via het 

familiebedrijf de bollenhandel kende.

Ziekzoeken doe in de bollen op het land.

Een zieke bol kan heel wat schade aanrichten.

En als kleine meisje liep ik wel met mijn vader door

de bollen ziek te zoeken of te ziekzoeken?

Dat weet ik niet hoe je dat moet zeggen.

Maar ik had het boek nog en dat wil

zeggen dat het indruk gemaakt had.

Wondermond verscheen deze zomer en 

weet een vissersdorp. een parenclub, beleggingsfraude

een scheepsramp

aan elkaar te koppele.

En is daarbij ook een geweldige 

coming-of-age roman.

Anne-Gine Goemans weet 

allerlei ander feiten en feiten ook in haar boeken 

te verwerken.

Daar moet heel veel onderzoek aan te pas komen.

Of een hele grote algemene kennis!

De boeken hebben ook af en  toe een rauw randje.

Maar wat mij betreft ook een 

aanrader.

Zou het ook goed doen op de leeslijst voor 

de middelbare school.