Omdat mevrouw Rafel geen fan is
van de herfst en winter
is het altijd weer even wennen.
De tijd is verzet.
En o, wat is het weer vroeg donker.
Met in het donker opstaan heb ik minder moeite.
Nou, dan maak ik het binnen maar gezellig.
Omdat mevrouw Rafel geen fan is
van de herfst en winter
is het altijd weer even wennen.
De tijd is verzet.
En o, wat is het weer vroeg donker.
Met in het donker opstaan heb ik minder moeite.
Nou, dan maak ik het binnen maar gezellig.
Afgelopen week sudderde alles
gewoon
een beetje door.
O, dit is al het tweede sudderende blog.
Oei.
Als dat maar goed gaat.
En het is ook weleens lekker.
Geen gedoe en geregel.
Vaak was het best nog mogelijk om even
thee te drinken
onder de boom.
Als ik met de hondjes heb gelopen
vind ik het altijd heerlijk om zo er even
te gaan zitten.
En verder?
Ach, ik werkte best wel regelmatig.
Ik deed een steekje aan de pinwheelsjaal.
Ja, hij is bijna af!
Bijna.
En er is een ander heerlijk werkje:
de wollen granny deken.
Die wordt echt lekker warm.
En dat haken is meteen een hele goede therapie
voor mijn artrose handjes.
Je ziet een heel gewoon weekje.
De schilder is klaar.
Op het nieuwe schuurraampje na.
Dat komt vanmiddag.
En dan een tijdje geen mensen meer aan het
werk in en om het huis hoop ik.
Je weet: dat is niks voor Rafeltje.
En er is nog wat leuks.
Wie heeft er in het Westland en quilt
geen les gehad of een workshop gevolgd bij Nel Boers?
Nel heeft een tentoonstelling in de Noorderkerk.
Het is nog wel eventjes.
En vaak is ze er ook zelf.
Zelf ben ik er nog niet geweest.
Maar ik ken haar werk en dat is zeker de moeite waard.
Hoelang quilt ze al?
In ieder geval eerder dan ik.
En ik startte in 1988.
Als je tijd hebt: zeker eens gaan kijken.
O, en de Noorderkerk is de kerk aan de kant van de
Zuidwind.
De Langsestraat is echt lang.
Dus het is handig als je weet waar je moet zijn.
Aan het einde van de Oudelandstraat.
Nou, er kan dus nu niemand meer verdwalen in
"s Gravenzande.
Soms suddert een week zomaar door.
Alle gewone taakjes die gedaan moeten worden
vullen de dagen.
Buiten is het saai.
En een beetje grijs.
Net als op deze collage uit de oude doos.
Tja, wat deed ik deze week.
De schilder is weer terug.
Het slaapkamerraam moest vervangen worden
en tijdens het plaatsen van het nieuwe raam
brak het.
Dus dat moest over.
Het tweede blok van de rode hexjes zit aan elkaar.
Nu wordt het weer tijd om een derde blok te leggen.
En dat betekent: hexagonnen rijgen.
Want de ervaring leert dat kiezen uit heel veel kleine hexjes
het beste werkt.
Dus veel makkelijke klusjes.
Ik las deze week dat het helemaal niet zo gek is om
verschillende werkjes
te hebben liggen.
Dan kun je wat je kiest aanpassen aan je energieniveau.
Ha, ha, ik weet niet of het waar is.
Maar die uitspraak past me wel.
Ik begon aan een wollen granny deken.
Al mijn andere gehaakte dekens zijn van katoen.
En dat is best zwaar en niet zo heel warm.
Het idee om een wollen deken te maken leefde al een tijdej.
En stiekem kocht ik af en toe een bol wol.
Het meeste is Cool Wool van Lana Grossa.
Maar er ik heb ook wel wat restjes Merino Baby van Katia.
Restjes van de babydekentjes die ik ooit haakte.
Waarom zo duur kun je je afvragen.
Wel vaste lezers weten het al:
Mevrouw Rafel is allergisch voor acryl.
Tja!
Dus nu een rustig klusje: grannies haken.
Het blok wordt trouwens nog een toer groter.
Maar ik weet nog niet of ik de blokken aan elkaar haak.
(Veel gemakkelijker!).
Of aan elkaar naai.
En of de laatste rand altijd dezelfde kleur heeft.
Dat komt nog wel.
Blijft er nog een vraag over:
"Waar komt die leuke hondenkandelaar vandaan die
vorige week op de keukenfoto stond?"
Die kocht ik 2 weken geleden bij de Welkoop.
Zo schattig.
Ik kon hem echt niet laten staan.
En dat omdat ik alleen maar ging om violen en iets gezelligs
voor het hoekje bij de schuur.
Door de schilder kan ik geen kant op.
En het zou lekker weer zijn om de tuin
winterklaar te maken.
Ik kan er helemaal niet tegen als er in of rondom
het huis gewerkt wordt.
Dat is erfelijk.
Want ik had een tante die altijd verzuchtte:
"Die mannen (blijkbaar zijn het altijd mannen) die houden
mijn hand vast".
Dus door met niksen en op zoek naar een pakje dat er
allang had moeten zijn.
De dag begon met een hartverscheurend
gejammer.
Waar kwam dat vandaan?
Dat het Puckje was was nogal duidelijk.
Keesje is niet zo snel van slag.
Lastig want ik stond net onder de douche.
Snel, snel!
washok!
Gelukkig zat Kees er stijf voor.
Die laat zijn broertje niet alleen.
En opgelucht kon Puck eruit.
Hij is toch al geen fan van het washok.
Want daar gebeurt het allerergste wat je
in het dagelijks leven kan gebeuren:
je wordt er gewassen.
Zo dat is weer opgelost.
Verder kabbelde de week voorbij.
Ik maakte een gezellig hoekje in de keuken.
Met een servies tik is het leuk om gewoon een gezellig stapeltje te maken.
Ik deed een steekje aan de hexjes.
Breide een naaldje.
Las een boek.
Eindelijk uit: het derde in Nederland verschenen boek van
Melissa da Costa.
War viel dat tegen.
De vorige boeken waren prachtig.
En bleven me nog heel lang bij.
Dit was langdradig.
Saai, er gebeurde weinig.
Problemen etterden maar door.
Niks voor mij.
Ik legde het twee maal weg om even wat tussendoor te lezen.
En nu net voor het einde dacht ik:
het is wel goed zo.
Wat ik tussendoor las:
Twee vertrouwde namen.
Katie Fford: altijd goed voor luchtige ontspanning.
En die andere uit een serie van kleine cafe 's en hotels
ook gewoon gezellige ontspanning.