dinsdag 18 februari 2025

Lieve Lita.

Ik denk dat ik vandaag maar even een 

vraag- en antwoordrubriek start.

Over de Lieve Lita quilt krijg ik best vaak vragen.

Zoals:

Hoe zet je die blokken aan elkaar?


Met een boerenhemdensteek! 

Op de foto zie je een rode draad.

Het is een dwarssteek met daarboven een steekje recht.

Heel eenvoudig en stevig.

Volgende vraag:

Sla je de randjes in?

Nee, ik vouw gewoon de rafeltjes om.


Kijk, zo doe ik dat.

Vraag 3:

Hoe groot zijn de blokjes?

Het bovenste stukje stof is 10 bij 10 cm.

Net als de tussenvulling.

De achterkantstof is 12 x 12 cm.

Welke draad gebruik je om om te steken

en door te rijgen?


Meestal Aurifil van een rode klos.

Soms zoals op de foto Candy Floss haak-en breikatoen.

Of, niet op de foto Durable borduurkatoen.

Vraag 5: Is het kantha of kawandi?

 Nee, beide zijn Indiase technieken.

Meestal als basis oude saris.

Kantha is dikwijls twee lagen en er worden motieven

geregen.

Kawandi heeft Afrikaanse invloeden.

En bestaat uit een lap achterkantstof

met daarop een dunne tussenvulling waarop lapjes

worden geregen. Van buiten naar binnen en het 

lijkt een beetje op appliceren.

Zo! 

Alle geheimen verklapt.

Blijft er nog een andere vraag staan:

Hoe heet het Zweedse bedrijf waar je die 

leuke trui kocht.

Nou vooruit:


Ik koop dikwijls bij Gudrun Sjoden.

Toevallig stond er in de laatste

Daphnes Diary 

een stukje over.

Ze zeggen duurzamer te zijn.

En je weet textielindustrie is uitermate vervuilend.

Mijn ervaring is dat de kleding lang meegaat.

En wat ik ook prettig vind is dat 

nieuwe stukken qua kleur heel goed bij 

iets uit een oudere collectie past.

Bijvoorbeeld mijn zomerjurkje van 3 jaar geleden

paste perfect bij het vestje dat ik verleden jaar kocht.

O, en ik wordt niet betaald voor deze reclame! 



 

maandag 10 februari 2025

Huishoudstress.

Mevrouw Rafel heeft last van huishoudstress.

Het is zo'n ochtend waarop allerlei  klussen

ineens

op lijken te dagen.

Dingen ineens geregeld moeten worden

en 

de honden met roetzwarte poten thuiskomen.

Dat vraagt allemaal actie.


Gelukkig heb ik tegenwoordig een grote industriële 

wasbak.

Daar passen de hondjes mooi in.

Maar Puck wil niet.

Hij blijft echt niet staan en weet het altijd zo te draaien 

dat hij kletsnat wordt.

Keesje daarentegen begrijpt het.

Hij blijft rustig staan en alleen de poten worden nat.

Je begrijpt dat daarna dat hele 

washok gepoetst en gedweild moet worden.

Mijn makerswerkjes zijn eigenlijk een kwestie 

van doorzetten.

Lapjes rijgen en breien.

Het gaat allemaal gewoon door.


Het breimandje ziet er wel heel anders uit.

De sokken zijn gebreid.

Nu zijn de wantjes aan de beurt.


Ik las een stapeltje "koude boeken".

Al die verhalen speelden zich af in koude en sneeuw.

Wel passend voor de winter.

Ik ben echter niet echt fan van kou en sneeuw.

Waarschijnlijk doordat ik als kind meestal op

wintersportvakantie ging.

Mijn vader kon in de zomer moeilijk weg.

O, was vond ik dat vreselijk.

Toch lees ik graag over Scandinavië .

En andere noordelijke streken.

Ook op tv kijk ik graag naar Het Hoge Noorden.

Maar dan wel de Belgisch versie.

Vanavond weer> Leuk!

Het nieuwste boek van Karen Swan is weer een aanrader.

Vol verrassende wendingen. 


Ik koop zelfs heel veel van mijn kleding in

het hoge noorden.

In Zweden.

Een merk dat zegt duurzamer te produceren.

En dat veel natuurlijke materialen verkoopt.

Hoe leuk is het dat de truien tegenwoordig een 

klein garenkaartje meekrijgen.

De kleding gaat echt lang mee is mijn ervaring.

Omdat veel gebreide kleding ook 

jacquaar gebreid is wil er nog weleens zo'n

kleine nogal dun draadje los gaan.

Hoe leuk is het dat ik dan kan repareren.

Nog even terug naar het woord makerswerkjes.

Ja, zelf verzonnen.

Tegenwoordig noem ik mezelf maar een "maakster".

Want breister, quiltster dekt allang de lading niet meer.