maandag 26 mei 2025

Huis- tuin- en keukenverhaaltjes.

Eerst maar even een blogje schrijven.

Ik hoop ook nog wat tijd over te houden om iets,

ja, iets te doen hier op mijn atelier.

Misschien heel simpel wat plaatjes zoeken voor de 

collage voorraad.

Of wat tekenen.

Het hoeft niet altijd wat te worden.

Gewoon een beetje alles in mijn hoofd laten 

dwarrelen.

Natuurlijk was ik weer later dan ik verwachtte:

ik zette allereerst de aardappels en

peen met uien klaar,

zodat ze zometeen direct nadat ik met de hondjes heb gewandeld 

op het vuur kunnen.

Nu nog hutspot?

Ach, waarom niet?

Er lag nog best veel winterpeen.

En misschien weet je het nog:

als echte Westlandse eet Mevrouw Rafel

tussen de middag.

Een echte Westlander zegt trouwens 

onder de middag.

Zo leuk, de regionale tv zender

heeft elke week een rubriek met echte

streektaal.

Zoals piegen: stiekem kijken.

en aast: aanstonds.

Die peen en uien sneed ik trouwens aan de 

rechtbank: het aanrecht.

Tot zover de huishoudelijke beslommeringen.

Wat deed ik zoal?



Mijn tuin vroeg de nodige aandacht deze week.


En er kwam een rand blokken aan "Lieve Lita",


Van voor


naar achter.

Van links naar rechts is ie nu 12 blokken.

Van bovcn naar beneden 14 blokken.

Dus 120 bij 140 cm.

Ik maak er nog 2 randen van 12 blokken aan,

zodat hij 160 cm lang wordt.

En dan is de quilt wel klaar.


Het nieuwe boek van Sarah Lark mocht ook mee.

Wat zijn het toch geweldige boeken.

Ik lees niet graag over Nieuw Zeeland of 

Australiƫ,

maar de boeken van Sarah doen mij die afkeer vergeten.


Dit boek speelt zich trouwens af in Schotland 

en voor het grootste deel in de V.S.

Zo jammer dat het uit is.








maandag 19 mei 2025

Vol verwachting.

Spannend! 

Doet ie het of doet ie het niet.

Zo voelde het een beetje toen ik de laptop 

open deed.

Die problemen met mijn internetverbinding 

zouden nu toch opgelost moeten zijn.

En kijk.

Ik durf het nog niet te geloven.

Na meer dan een half jaar,

Het lek is boven water.

De schermtijd op mijn telefoon vloog omhoog

van 29 naar 50 minuten per dag.

Wees gerust: er bleef genoeg tijd over 

om niet op dat ding te hangen.


Gisteren speelde ik voor zondagsschilder.

Dit portret is nog niet helemaal af.

Omdat ik voor een deel met collages werk

duurt het soms lang voordat ik eindelijk het besluit

neem om alles vast te plakken.


Zo lag het werk lang te liggen ergens in mijn 

atelier.

Komt vast wel goed.


Er was ook tijd om een boek uit te lezen.

Het speelt tussen de 1e en 2e wereldoorlog en 

tijdens de 2e wereldoorlog.

En het gaat over de Joodse Eva die uiteindelijk

als onderduikster terecht komt in Zeeland.

Ware gebeurtenissen vormen de basis 

voor het verhaal.

Alleen jammer dat er soms slordigheden in zaten.

Voor de 2e wereldoorlog kenden we echt  geen 

nylonkousen.

Een prachtig boek dat echt uit moest.


Tenslotte de vondst van de week:

een van mijn niichtjes vond een ansichtkaart

die mijn ouders haar stuurden net na de oorlog.

Ze woonden toen in Engeland.

En nee, ik was er nog niet. 

Schattig.

En leuk om mijn vaders geweldige handschrift weer te zien.


 

maandag 12 mei 2025

Doet ie het of doet ie het niet 2.0

Ik kan geen garantie geven of dit blogje tot een goed 

einde komt! 

Ik wacht nu op een monteur van de KPN.

Dat internet loopt nog steeds niet zoals ik mag verwachten.

Hoewel: 

op mijn telefoon liep ineens wel weer alles 

binnen.

Alsof je met kiespijn naar  de tandarts gaat.

Dan voel je ook ineens niets meer.

Wat ik deed afgelopen week?

Tja, dat vraag ik me ook weleens af!



In ieder geval brei ik nog steeds aan de top van mijn vestje.

Bijna, bijna kan ik de mouwaanzet op een

naald zetten.

Dan worden de toeren wat korter.

Want die hele lange naalden meer dan 350 steken

duren echt lang.

En ik ben toch al geen snelle breister.


Afgelopen weken las ik twee wandelboeken.

De een een roman. de ander een waargebeurd verhaal.

"Wat er was", is een roman die speelt op het Pieterpad.

Het verhaal maakte niet veel indruk op me.

Ik werd al dat geloop een beetje beu.

En met een sticker jezelf in dezelfde categorie als 

"Het zoutpad" van Raynor Winn plaatsen?

Nou nee, maar misschien speelt de omgeving waarin het boek speelt ook wel mee.

Cornwall ken ik goed. 

Het Pieterpad nauwelijks.

Dus wandelen we nu weer verder.

"Finisterre."

Beschrijft een waargebeurde wandeling.

Dat is het verschil met het vorige boek:

het stoelt op waarheid.

Net zoals Het zoutpad.

Misschien zou het me dan meer aanspreken.

Maar nee.

Doodvermoeiend al die Spaanse plaatsen die me niks zeggen.

En dan alle problemen die al lopend worden 

verwerkt.

Het schijnt dat zo'n wandeltocht alleen

wordt aangevangen door mensen 

die iets willen verwerken.

Toevallig schreef mijn krant (Trouw) 

vanmorgen over een hulpverlener die 

volgend jaar de Camino wil lopen 

met probleemjongeren.

Jongens, volgens mij worden die bedevaartroutes zo druk

dat het op de Vierdaagse gaat lijken.

Terwijl heerlijk rustig een eind lopen juist 

zo aantrekkelijk is doordat je bijna niemand tegenkomt!

Kijk, ik heb het eind van het verhaal gehaald.

Natuurlijk nog niemand gezien.

Het is nu even over 2 uur 's middags.

Wedden dat die monteur pas tegen vijven opduikt.

Waarom? 



dinsdag 6 mei 2025

Breimand.

Even een kort blogje.

Ik ben er nog wel hoor! 

Maar er zijn van die dagen dat alles net even anders gaat.

En dat een blogje voorbereiden erbij inschiet.


 Daarom krijg je nu een kijkje in mijn breimandje.

Lieve kleurtjes voor de pinwheelsjaal.

En daar moet je het deze week even mee doen.

Tot volgende week