dinsdag 28 februari 2017

Administratiekantoor

"Rafels en Rozen". 

Piep, piep
piep piep,piep piep....

Multitasken! 

Het is een beetje lastig maar het lukt.

Ik doe mijn administratie:
afspraak in het ziekenhuis voor maanden weg,
afspraak rijbewijs verlengen,
m'n energieleverancier achter de broek zitten
omdat ze een fout maar niet kunnen herstellen.

En nog een lijst klussen en klusjes
die ik haat! 


Ik zou veel liever eventjes een toertje breien
of draadjes afhechten aan 
m'n haakblokjes.

Piep,piep,
daar was de mevrouw weer.
Maar nu weten ze daar nog niet 
dtr Westland Infra hier netbeheerder is
en geen Enenczo of zo... 

Piep, piep...


Heb ik mooi even tijd om
m'n laatste collage te laten zien.

Ha, daar is de mevrouw weer:

"Bedankt voor het wachten..."

Ha, 22 minuten aan de telefoon
en nog geen stap verder. Grrr.


Vanmiddag maar eens aan de chocoladetherapie.

Boek uitlezen.

Flora werkt op een Londens advocatenkantoor.
Ze komt van een klein eiland ten noorden
van Schotland en
wil na de dood van haar moeder er niet meer naar terug.

Dan wordt ze er door haar
(natuurlijk) knappe, onbereikbare baas toch
naar toe gestuurd.

Het komt natuurlijk goed...
Heerlijk boek!

En... hou dit blog in de gaten
want gisteravond waaide
overbuurvrouw-van-de quilts
aan met prachtig borduurwerk:

Het randje per week van 2016

Zucht, wat mooi!

Helaas had ik een afspraak
en moest ik er snel vandoor.
Maar nog deze week ga ik even wat foto's maken.

En vandaag is het

Zeldzame Ziektedag.

Aandacht voor mensen met zo'n zeldzame ziekte
net als ik er eentje heb
is hard nodig!

Er is dikwijls veel onbegrip
en vaak worden patienten
van het kastje naar de muur gestuurd
voordat er een diagnose is.
En worden ze uitgemaakt voor fantasten en aanstellers.

Piep, piep! 

donderdag 23 februari 2017

Buiten

huilt de wind om het huis! 


Maar moeder breit een warme sjaal.

Moeder?
Een warme sjaal?

Welnee:
Anny breit een want.

Maar misschien herkende je al 
wat zinnetjes uit het liedje
"Toen was geluk nog heel gewoon!"

Het liedje speelt de hele 
middag al door m'n hoofd.

Waarschijnlijk door de storm.


Terwijl het er om half twee nog zo heerlijk uitzag.

Heerlijk eventjes droog om met de hondjes.

Medicijnen halen voor Ptolomy 
bij de dierenarts.
(Tollebol raakt op leeftijd en 
alles gaat niet meer vanzelf!) 


Het lastige is dat 
die dierenarts
de buurman is van 
de Quilthoeve.

En daar moet ik dan ook eventjes 
naar binnen.

Ingrid & Co zijn gek op leuke stempels.

Zo'n zakje alleen al is toch 
te leuk?
Gewoon klein geluk! 


Tegenwoordig koop ik alleen nog 
fat eights! 

Ik kom om in de stof
en ik geef het toe:
een echte fabric junkie.

Maar een stipje kan er altijd wel bij. 


 Nog even terug naar moeders die 
een warme sjaal breit,
oh, nee, Mevrouw Rafel
breit een want.

Met patronen uit het mooie Noorse boek.

Hierboven zie je de binnenkant van de want.
Bovenaan het blogje staat de voorkant.

Het breien gaat nu heel wat makkelijker dan
die horror-eekhoorn-wanten! 

Maar nu gebruik ik een dunne merinowol.
En niet de stugge Letse wol.

Die wanten worden misschien niet zo 
sterk!
Dan worden het maar Zondagse wanten... 


Nu weer snel aan de slag:

Sybrand wil aandacht! 


Ik downloadde de Kamergotchi app
van Arjan Lubach.

En zorg nu voor een lijsttrekker.

Hij is nogal lastig.

Ik weet niet of ie 15 maart wel haalt! 



maandag 20 februari 2017

Oer-saai

en 
oer-degelijk! 


Dat was mijn eerste indruk
toen ik de afgelopen week overdacht.


Ik zat nogal dikwijls op de bank
met een granny.

En ook de sok waaraan 
ik brei
heeft niks spannends! 

Een gewone sok.

Voor de voorraad.
Want toen N. van onze oude onvolprezen quiltgroep
heel graag nieuwe sokken
wilde had ik niks in voorraad.

En meestal ligt er wel een paar.
Dus besloot ik om nog maar een paar 
op te zetten. 


Maar het werd toch nog spannend.

In een verloren uurtje 
maakte ik een aantal collages.

Iedereen kent wel
het gevoel van een knoop in je maag
omdat je 
iets lastigs of spannends moet doen. 


En soms is het gewoon geluk.

De plaatjes in m'n voorraad 
paste eerlijk gezegd 
wel grappig bij elkaar.

"Prima bad, we nemen het!"


Collages als deze
(hier uit de oude doos)
liggen me toch het beste heb ik gemerkt.

Je zult je fiets maar kwijt zijn!

Wie we ook gaan missen 


is de vader van Nijntje.

Ik las het nieuws bij de BBC.
En in het buitenland heet 
Nijn Miffy.

Daar werd uitvoerig uitgelegd dat 
peuters in Holland 
babykonijntjes Nijntjes noemen.

Ik ben al jaren fan van Nijn. 


Gelukkig zit er ook weer groei 
in de tuin.

Op zo'n grijze en druilerige dag 
als vandaag 
is het toch echt hopen op de lente. 

dinsdag 14 februari 2017

Een gouwe ouwe.


Gisterochtend deed ik de wekelijkse boodschappen bij 
de kruidenier die vroeger zei
op de kleintjes te letten.


De hartjessnoepjes waren in de reclame.
Het leek me wel leuk om een pot
op tafel te zetten, zo rond Valentijn.


Ik heb ze niet allemaal gelezen hoor 😊!
Maar ze gaan zeker met de tijd mee.

App me! 

Die hartjes voerden me terug naar een 
avondje met onze quiltgroep
waar deze snoepjes gebruikt werden om 
te loten.

(Waarom er geloot werd is me ontschoten,
maar wel dat het lastig was om ze te vinden.
Nou nu in de supermarkt lag een fikse stapel) 


Ik maakte er een strip van.

"De jongens, mijn toenmalige hondjes
Jimmy en Nikki
hadden altijd de hoofdrol.


De tekening staat toevallig al een paar weken
op tafel.


En is nu wel heel toepasselijk. 


Met dit mooie weer is het beslist geen straf 
om even te haken aan mijn tweede
southbaysjaal.


De eerste was heel snel af.
En ik heb er deze winter al heel veel plezier van gehad.

Die groen-paarse unicat sjaal begon ik
op een kokend hete zomeravond 
toen ik even iets eenvoudigs zocht om te doen.

Deze grijze lag bij de oude mevrouw 
en werd even op vakantie gestuurd.


Maar nu is ie terug en wil ik hem graag afmaken.


ik werk nog steeds vanuit m'n 
mobiele atelier.


Dit geweldige uitzicht had ik afgelopen 
zondag vanuit het atelierraam.

Het is er altijd steenkoud,
behalve in de zomer... 
dan is het een ideale plek. 

woensdag 8 februari 2017

Heet van de naald.

Vlak voor het weekend was ie er weer: 

de weerman met de pluim! 

Vorst en kou.

Tijd om dat suffe gedoe van 4 toertjes per dag 
opzij te schuiven 
en stevig aan het breien te slaan.


Vanmiddag restten nog 10 toertjes duim.


Tada! 

E-i-n-d-e-l-ij-k af! 


Ze mochten mee op de avondwandeling 
met de hondjes.

En nu liggen ze op de trap
alsof ze er al jaren liggen.

Volgens mij had ik toen ik eraan begon
een 
Pippi Langkouscomplex.

Pippi zei:

"Ik heb het nog nooit gedaan
dus ik denk dat ik het kan!"

Zo was het een beetje met deze wanten.
Ik moest nog leren fair isle breien.

En de wol is ongelijkmatig gesponnen
dus is het resultaat ook wat hobbelig.
Ik denk dat de wol wel wat ontspant als ze 
gewassen wordt. 

Nu denk je natuurlijk dat dit het 
allerlaatste paar wanten was dat ik 
ooit zou breien.


Maar niets is minder waar.

Het volgende paar staat alweer op stapel.


Hoe kan het ook anders met zo'n 
fantastisch boek
als inspiratiebron.

"Selbuvotter"

Volledig in het Noors.

Een heerlijk kijk- en inspiratieboek. 

1.4 kg zwaar 
en 
het at het grootste deel van mijn 
hobbybudget voor de komende tijd op.


Boordevol zwart-witte wanten
en alle teltekeningen.

Jammer genoeg alleen in het Noors.
Zodat ik de historische hoofdstukken
niet kan lezen..
(je zou verwachten dat een zo goed verzorgd boek
ook een Engelse tekst heeft)
maar genoeg patronen om nu mijn eigen 
wantenpatroon
te gaan ontwerpen.

En:
voorlopig geen zoenende eekhoorns meer! 

Vanavond ga ik eerst 


gezellig wat eenvoudige granny's haken.
Er wacht nog een klein dekentje
om afgemaakte te worden. 

zondag 5 februari 2017

Even rekenen!


Mevrouw Rafel breit iedere dag 
4 toeren
aan haar horrorwanten.

Ze moet nog 24 toeren.

Hoeveel dagen moet ze nog breien
voordat de want af is?

Ha,ha, en dan de duim nog... 
*U* 

woensdag 1 februari 2017

Dienstje.

Vanmorgen vroeg moest ik de 
hondjes nog wakker roepen:

"Kom we gaan, ik moet naar 'm dienstje! 


Lizzy had net een lekker plekje gevonden
op de schapenvacht op de bank!

Nee, dat mag eigenlijk niet.
Maar ik zie ook niet altijd alles! 

M'n dienstje! 

Oh, de hele vorige week en
deze week ben ik al aan het schoonmaken 
en opruimen! 

Af en toe 
is dat best nodig.


Zelfs mijn quilts ontsnapten niet 
aan de wasmachine.


Met al dat rood is er dikwijls kans op doorlopen.
Gelukkig zijn er kleurdoekjes.

Dit blok is mijn favoriete blok 
in dit quiltje.
Ook wel omdat ik het in de les maakte
en een beetje geplaagd werd 
met: "oh, dat is op de camping,
een grote tent voor jezelf en een kleintje voor de hond".

Vandaag ging ik aan de slag 
bij de oude Mevrouw Rafel.

Vandaar het dienstje! 

Hoewel, ik nooit zo'n klein baantje 
heb gehad.

Mijn moeder wel.
Als twaalf jarige kwam ze van school
en ging werken in een gezin
waarvan de moeder ziek was en
twee kleine kindertjes rondliepen.

Zonder loon! 

Ze kan nog levendig vertellen over 
de dag dat er voor de
zieke een meloen gebracht werd.

Ze kon de verleiding niet weerstaan
en 
at de hele meloen in de loop van de dag op! 
Daar kreeg ze dan ook nog straf voor.

Nee, vooral mijn vader zei altijd:
"een meisje moet een goede opleiding 
hebben en later voor zichzelf 
kunnen zorgen"! 

Dus hoefde ik niet met mijn veertiende van school
zoals sommige van mijn klasgenoten.
Maar stapelde ik opleiding 
op opleiding.

Om uiteindelijk 
toch bij omi in een dienstje terecht te komen. 

Al is het soms een beetje veel:
ik doe het graag.


Jammer genoeg schiet m'n eigen huisje
er weleens bij in.

Vandaar dat ik driftig aan de schoonmaak ben.

Met een schoon nieuw vloerkleed
is m'n atelier ook weer gezellig.


En een stapel nieuwe kussenovertrekjes
maakte het nog extra knus.


Bij de oude mevrouw
nam ik
(serviesgek als ik ben)
nog wat kopjes mee.
Die nu mooi staan te zijn onder een stolp.

Ik mocht ze wel meenemen,
maar, denk erom zei ze,
wat er uit gaat komt er niet meer in!

Want bij het schoonmaken
hoorden ook nogal wat ritjes naar de kringloop.

Wij hebben hier een kringloop
waar je een in een blokje
omheen kunt rijden.

En dan kom je recht tegenover de Gamma uit.

En weet je wat zo gek is:
bijna iedereen steekt direct over naar
het parkeerterrein
(ja, ik ook)
om klusspullen te kopen...