dinsdag 29 november 2016

Landelijk.

Hoewel ik niet echt landelijk woon 
heb ik toch 


behoorlijk wat blad te ruimen
zo in het najaar.

Gelukkig zijn al deze blaadjes inmiddels gevallen
en opgeruimd.

Ook  landelijk:


Het quiltwerk.
oh. sorry, het doorrijgen 
van mijn berenpootjes.

Het voelt een beetje als 
een nederlaag maar 
gewoon quilten 
gaat het niet meer worden,
zoals we dat tegenwoordig zeggen.

Het kost me teveel moeite 
en ik haat het.

Dus rijg ik lekker door.

Hoewel daar wel een haakje aanzit: 

Ooit had ik les van een 
"beroemd" lesgeefster.
De standaard lag nogal hoog.

Zo hoog dat ik het plezier 
in het quilten en patchen totaal verloor.

Tot die lessen had ik 
vrolijk mijn eigen zin gedaan.
En daarna kwam de klad erin.

Ben er nog niet helemaal overheen.
Dat lees je wel! 

Bovendien zei een medecursiste 
ooit eens na het bezoeken van een 
tentoonstelling: 
"Heb je die en die quilt gezien?
De rijgdraden zaten er nog in!"

Na 25 jaar 
haakt dat zinnetje 
nog steeds aan 
als ik iets rijg.

Tuurlijk ik kan de quilt 
laten quilten.
Maar daar ben ik gewoon te zuinig voor.

Ik geef mijn geld liever 
aan iets anders uit.

Bovendien ben ik niet weg van 
machinequiltwerk
hoe perfect het soms ook gedaan wordt.


Gelukkig deed ik dat rijgen 
al vaker en
kijk ik toch wel 
met plezier 


naar het stapeltje quilts
op de kast in m'n atelier.

Daar was het trouwens deze 
week landelijk stil: 


Ik werkte even aan weer een bloemenmand.


Stak wat tijd in een aantal boekjes 
voor jarigen.


 Samen met wat labeltjes.


Maar de meeste tijd ging 
toch wel zitten in het breien
van een lange pinwheelsjaal.

Heerlijk zo 's avonds op de bank! 


Terwijl Lizzy een tukje doet 
op m'n grote omslagsjaal.


Haar grote broer heeft daar geen belangstelling voor! 
Die ligt uitgeput 
in zijn mand na weer een dag 
jacht op de buurpoes! 

Ksst Dibbes! Weg! 

vrijdag 18 november 2016

Op de fiets?

Vrijdag is mijn vaste 
"vrije dag".

Toen ik vanmorgen vroeg de hondjes
uitliet dacht ik er nog 
eventjes over om 
naar het strand te gaan.
Maar er stond toch wel een
hele koude wind.

Volgende week misschien? 

Thuisgekomen dacht ik
"ha, lekker wat bloemetjes vastzetten
op m'n quilt".

Maar ja, er stonden nog 
2 vazen met dode bloemen,
de wc moest even een beurtje en
de woonkamer kon ook 
wel een stofzuigbeurtje gebruiken. 

Zo is het
inmiddels half twaalf voordat ik 
naar mijn atelier vertrek.

Daar liggen wat plaatjes die 
ik afgelopen week 
heb uitgeknipt voor een collage.

  
Eenmaal opgeplakt 
ziet het er belachelijk 
gemakkelijk uit! 

In werkelijkheid heb ik er de 
hele week 
over lopen broeden!


Ik mocht eindelijk los 
op mijn hervonden TIK.

Oh, wat een geram.
En...een nieuwe alinea te voorschijn 
toveren kostte ook 
heel wat moeite.

Telkens zocht ik naar de enter knop,
terwijl dat bij een schrijfmachine met 
de regelhaak gaat.
Oei, oei! 

En die fiets?
Het liedje spookte de hele 
week al door mijn hoofd.
Een echte oorwurm dus.
Wie weet raak ik hem zo kwijt, 
dacht ik nog even.
Nou niet dus. 


Daarna aan de slag met 
een 3Dversie van m'n
lieve meiskes. 

Terwijl mijn Flowkalendertje 
me vertelde dat ik niet 
altijd iets hoeft te doen om
mezelf te zijn.

Ja, duh, ik vind al dat gepruts veel te leuk.

Een vrije dag betekent wel koken 
bij de oude Mevrouw Rafel.


Ik nam de borstplaatharten mee die 
ik gisteren voor haar maakte.

"Vroeger kregen we altijd een 
suikerbeest 
met Sint Nicolaas",
verzuchtte ze een dag of wat geleden.

Suikerbeesten 
worden (gelukkig) nauwelijks meer verkocht.

Maar borstplaat kan ik zelf maken.

Iemand die bijna 100 is kun je 
toch geen beperkingen meer opleggen.
En ik weet zeker dat ze 
spaarzaam om zal gaan met al die
zoetigheid. 

Tenslotte laadde ik 
Tollebol 
in de auto.


Even verse bloemen halen bij het 
tuincentrum.

Geweldig vond hij de 
muzikale kerstmannen.
Hij moest en zou een heel 
liedje afluisteren! 

Gezellig weekend. Anny. 




maandag 14 november 2016

Alweer

een week voorbij gevlogen! 


Het was de week van de 
stapeltjes.

Een stapeltje 


blokken voor de
Lieve Lita quilt.


Op een van die blokje moest natuurlijk
zo'n klein dametje. 

Die quilt heet niet voor niks 
"Lieve Lita".
Oh, je weet niet wie dat was: Lita.

Wel dat was ooit een 
rubriek waarin levensvragen 
behandeld werden 
in de Libelle.

En ik koos Lieve Lita 
omdat het een beetje een rare quilt is.


Grof doorgeregen blokjes
met af en toe iets extra's. 

Daar was een beetje moed voor nodig
want het is een beetje anders dan anders.
En daar houden quilters niet zo van 
leerde ik door de tijd. 
Het is al snel een beetje te! 


Er was nog een stapeltje:
klosjesblokken.

Die klosjes zijn ideaal
om onder de koffie
te maken bij de oude Mevrouw Rafel.

Dus heten ze van nu af 
koffieklosjes.


Ik zet ze per 16 
aan elkaar. 

Zo kan ik in het laatst een beetje 
met de blokken varieeren.
Dan komen niet telkens dezelfde 
stoffen dichtbij elkaar terecht.


Die mutsjes komen er niet op hoor! 
Hoewel nu ik het zo op de foto zie 
weet ik het nog niet! 
Want ik maak die blokjes ook om 
oude kleine werkjes en proefjes 
onder te brengen.


Nee, die mutsjes zijn voor de 
aktie van Innocent.
 Mutsjes breien.
 Van de flesjes die 
verkocht worden met een mutsje
gaat 20 eurocent naar de ouderenzorg! 

Maar ja, moet ik dat wel willen? 
Als voedingsdeskundige..

Zo'n flesje van 250cc
bevat zevenentwintig en halve gram suiker! 

Normaal ga ik de discussie over voeding
nooit aan.
Er doen zoveel indianenverhalen
de ronde.
Daar is geen weerleggen aan.


Ik merk wel dat het heel moeilijk is om
goede informatie te krijgen.

Het boek 
"Eet als een expert"
Volgt de nieuwste aanbevelingen van het 
Voedingscentrum.
En is geschreven door 4 voedings- of gezondheidswetenschappers
waarvan er 3 ook nog diëtist zijn. 

De nieuwste inzichten worden 
vertaald naar leuke recepten. 
Kortom een aanrader voor iedereen
die wat aan z'n voeding wil veranderen. 

Ze hebben ook een leuk blog

Twijfel alom dus! 
En tja, 80 cent voor 4 mutsjes
is ook geen vetpot! 


Gelukkig past een van mijn  gebreide vogeltjes
de mutsjes ook! 
Hij wil alleen niet herkenbaar op de foto
want hij moet nog een snavel en oogjes! 


maandag 7 november 2016

Aan het lijntje.

Dit weekend heb ik mezelf
stevig aan het lijntje gehouden.


Ergens op internet vond ik een cursus 
met de titel:

"Take the line for a walk".

Volgens mij een zin van Klee.

En dat wilde ik wel.
Uit wandelen met een lijntje.


Nu doe ik dat iedere dag wel verschillende keren 
maar dan met de hondjes
aan de lijn.

Dit keer deed ik dat met een viltstift.
Lekker binnen.
En lekker droog
want zodra wij met z'n drietjes buiten komen 
voor een wandeling begint het spontaan te gieten! 


Het was heerlijk om te doen. 


Na het tekenen is het 
 inkleuren.
Heerlijk rustig werk. 


En het bleef niet bij die ene tekening.


Ik maakte nog een kleintje. 


Een variatie op een thema 
waar ik al jaren mee werk.

Na een cursus alweer 20 jaar geleden 
komen de theekopjes met inhoud en 
de kleine wagentjes telkens weer terug.


En, oh, ik kon het niet laten: 
een eenvoudige lange sjaal opzetten 
gewoon om bij de tv te breien.

Niks ingewikkelds.
Het pinwheelpatroon kan in 
na 2 grote sjaals inmiddels wel dromen.

Zo maak ik ook nog eens 
wat restjes op.

dinsdag 1 november 2016

Met een looprekje.

"Ha, zei de oude Mevrouw Rafel,
al bladerend in het vogelbreiboek,"


"die vogeltjes lopen met een 
looprekje!"

En inderdaad heeft 
het hulpje om ze pootjes te geven wel iets weg van 
een looprekje. 

En over looprekjes gesproken: 

Dit weekend was ik op zoek naar 
mijn quiltspullen.


Ik moet toch eens eindelijke 
die bokkepootjes eh, berenpootjes 
eens gaan quilten.

Nu ben ik van mening dat 
de meeste quilters hier
niet echt goed zijn in handquilten.


Ik kan het wel maar heb er een bloedhekel aan. 

En... niet schrikken 
bovenstaand werk was 
ruim 15 jaar geleden mijn laatste serieuze werk! 

Toch wil ik de quilt met de hand quilten.
Zo'n traditioneel ontwerp heeft dat nodig.

Wel ga ik
quilt-as-you-go werken.

Zo'n grote lap is veel te zwaar 
op mijn oedeemarm. 

En met dat voornemen ontstond 
een ware zoektocht.


Allereerst naar dat leuke blikje 
met dat meisje in de telefooncel.


En dat jochie dat zo 
geduldig staat te wachten.


Terwijl de hond zo zijn eigen
bezigheden heeft.


Kijk! 
Alles ziet er nog in! 
Zelfs Aunt Becky 
heeft 15 jaar eenzame opsluiting overleefd. 

Nu nog een quiltring. 

Mijn favoriete ring
een echte Taiwanese ring van waaibomenhout
die ooit 12 gulden 95 kostte was nergens te vinden.

Dus op naar de winkel voor een 
nieuwe kleine ring.

Jammer genoeg vergat ik een 
foto te maken 
maar in de Quilthoeve 
mocht je bezem ivm. Halloween 
maar 1 uur parkeren! 

Wat is nu 1 uur in een quiltwinkel!

Maar goed, er waren geen kleine ringen.

Dus op naar de zolder.


Oh, wat een stof en wat een troep.

En daar stond wel 
de quiltring op poot 
die ik ooit kocht.


Nou niet direct naar het stof kijken! 


Het is niet zo'n hele mooie
met een metalen 
ziekenhuisbedachtige poot.

Die poot deed een buurvrouw 
nog eens bezorgd informeren 
"of ik nu alweer met een looprekje liep?" 

Begin jaren '90 was lopen niet 
gewoon voor mij.

Maar nu gaat het al jaren veel beter. 

Nu hebben we wel een ring
maar niet de goede.

Midden in de nacht wist ik het ineens! 

Dat echte Taiwanese ringetje 
ligt natuurlijk in de lade 
bij de borduurringen! 

Uit bed gestapt
en ja hoor! Er lag er nog eentje. 

Dus kan ik eindelijk aan de slag. 

Maar het allermooiste van de zoektocht komt nog: 


Achter de quiltring stond een bruin koffertje.

En daarin zit mijn oude typemachine. 

Tik is weer terug!
Al mijn scripties heb ik erop geschreven.  

Ik dacht dat ik 
na het sluiten van mijn praktijk de 
elektrische machine en 
de tekstverwerker 
samen met die lieve oude Tik 
had weggedaan.

En ik dacht vaak aan hem

Hoe leuk het zou zijn om 
teksten te tikken.

Meneer Google 
wist me al te vertellen
dat schrijfmachinelinten
nog gemakkelijk te koop zijn.

Oh,ik kan niet wachten...