Flieft!

"Ik kan niet slapen en niet eten,

wat ik kan je niet vergeten,"

Oh nee, niet dat vreselijke liedje! 

Wat kan ik dan niet vergeten?

Wel die vreselijk mooie Afro-Amerikaanse 

uitvoering

van de Phebe quilt in het 

2e boek van Brigitte Giblin.

(Ik geef toe de foto is niet briljant.

Dat donkere weer werkt ook al niet mee!) 

Maar vergeten kan ik 

hem niet! 

Als ik toch eens tijd had...

Maar goed om met het verschrikkelijke liedje 

door te gaan:

"ik had beter bij moeders thuis kunnen blijven"

Maar ging even langs de Quilthoeve 

voor een paar lapjes voor een volgend 

blok van mijn berenpootquilt 

toen ik het boek zag.

Dat werd natuurlijk een gevalletje 

"hogere economie"

zoals we dat hier noemen.

Wat een heerlijke quilts! 

En dan het stofgebruik.

O, van zulke stofjes heb ik 

nog wel een voorraadje.

En dat liedje?

Dat vreselijke liedje was het allereerste

plaatje dat ik kreeg.

Niet zelf kocht.

Dat dan weer gelukkig niet.

Dat was een plaatje van de Beatles...

Nee, die vreselijke tophit 

kreeg ik van de Sint.

Begin 60er jaren.

Met een eigen pick up.

Maar dat wist ik allang: 

op een (toen nog) klein dorp blijft niks geheim! 

Klasgenoten hadden allang verklapt dat 

ik een pick up kon verwachten.

"Mijn zusje/broer/vriendinnetje/of wie dan ook 

heeft je vader uit Koppenol (de platenboer) 

zien komen met een pick up"

zo hoorde ik op school.

En nu wil je natuurlijk ook even 

de stofjes zien 

die ik kocht: 

nou vooruit dan maar!